ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΡΙΤΗ 10-11-09

Βρισκόμαστε ένα μήνα μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με την, ομολογουμένως μεγάλη, διαφορά των δέκα μονάδων από τη Νέα Δημοκρατία. Το ΠΑΣΟΚ κατόρθωσε να παρασύρει τρία εκατομμύρια εργαζόμενους χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι έχει εξασφαλίσει και το αντίστοιχο μερίδιο συναίνεσης. Η ψήφος στο ΠΑΣΟΚ υπήρξε περισσότερο μια αρνητική ψήφος καταδίκης της ΝΔ παρά μια θετική ψήφος , ουσιαστικής στήριξης της πολιτικής της νέας κυβέρνησης. Από τη μεριά της Νέας Δημοκρατίας, το εκλογικό αποτέλεσμα αποτέλεσε ουσιαστική συντριβή ως απόρροια της βάρβαρης πολιτικής της που περιλάμβανε πλήθος μέτρων ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα αλλά και διάφορα σκάνδαλα «υπόγειας» εξυπηρέτησης του κεφαλαίου (βλέπε Βατοπέδι). Ένας άλλος όμως παράγοντας της εκλογικής ήττας που δεν θα έπρεπε να ξεχνάμε είναι το πλήθος ριζοσπαστικών, κοινωνικών αγώνων που αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια της θητείας της προηγούμενης κυβέρνησης και αποτέλεσαν αντίβαρο στα σχέδια της. Όμως, οι όποιες φρούδες ελπίδες καλλιέργησαν τα ΜΜΕ όλο το προηγούμενο διάστημα για ουσιαστική αλλαγή πολιτικής εξανεμίζονται και οι μάσκες πέφτουν καθώς το «προοδευτικό» ΠΑΣΟΚ αποδεικνύει μέρα με τη μέρα ότι είναι ο συνεχιστής της ίδιας ακριβώς πολιτικής. Οι μόνες αλλαγές που διατίθεται να κάνει είναι αλλαγές στο περίβλημα της πολιτικής, όπως ήταν οι μετονομασίες διάφορων Υπουργείων (π.χ. το υπουργείο Δημόσιας Τάξης έγινε Προστασίας του Πολίτη).

Το μέτωπο της εκπαίδευσης:

Το φοιτητικό κίνημα βρίσκεται επομένως εκ νέου αντιμέτωπο με την ίδια πολιτική, που πλήττει κατακτήσεις σε εκπαίδευση, εργασία αλλά και δημοκρατικά δικαιώματα. Στον τομέα της εκπαίδευσης, η νέα υπουργός δεν μίλησε για κατάργηση των αντι-εκπαιδευτικών νόμων της προηγούμενης Κυβέρνησης, που είχαν προκαλέσει μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις σε ολόκληρη την εκπαιδευτική κοινότητα (φοιτητές, μαθητές, εκπαιδευτικοί). Αντίθετα, μίλησε για εφαρμογή των ψηφισμένων νόμων (νόμος-πλαίσιο, αξιολόγηση, Ινστιτούτα δια βίου μάθησης, πρότυπος εσωτερικός κανονισμός κλπ.) και για επανεξέταση της χορήγησης των αδειών λειτουργίας στα Κ.Ε.Σ.
Πιο συγκεκριμένα, άμεση προτεραιότητα του Υπουργείου, όπως πολλάκις ειπώθηκε από την Α. Διαμαντοπούλου καθ’ όλη τη διάρκεια της τελευταίας χρονιάς, είναι ο δραστικός περιορισμός του ασύλου. Η τακτική αυτή έχει στόχο την κάμψη κάθε μορφής αντίστασης που αναπτύσσεται μέσα στο ακαδημαϊκό άσυλο και βρίσκεται απέναντι στην κυρίαρχη ιδεολογία, την κατάργηση συνδικαλιστικών και πολιτικών κεκτημένων.
Εξ’ άλλου, η εφαρμογή του νόμου της Αξιολόγησης, που είχε προωθήσει η κυβέρνηση Σημίτη δρομολογείται άμεσα. Ο νόμος αυτός αποτελεί τον Δούρειο Ίππο για την υποχρηματοδότηση των Πανεπιστημίων, την ένταξη ιδιωτικο-οικονομικών κριτηρίων στη λειτουργία τους και την υιοθέτηση από αυτά με εκβιαστικό τρόπο ολόκληρης της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Παράλληλα, προβλέπει την διάρθρωση των προγραμμάτων σπουδών με βάση το σύστημα συσσώρευσης πιστωτικών μονάδων, γεγονός που οξύνει τον ανταγωνισμό μεταξύ των φοιτητών, δημιουργεί διαιρέσεις στους φοιτητές, ενώ αποβλέπει στην ύπαρξη διαφορετικών ταχυτήτων εργαζομένων. Ο νόμος αυτός, προφασιζόμενος μια γενικόλογη αξιοκρατία και εξασφάλιση ποιότητας σπουδών, αποτελεί το άρμα για την πλήρη εμπέδωση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης του υπουργείου.
Σε ότι αφορά στα Κ.Ε.Σ.(Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών), η νέα υπουργός διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται να αποσύρει τους νόμους των δύο τελευταίων χρόνων, που στην ουσία αποτελούν τη νομιμοποίηση από το παράθυρο της ιδιωτικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που δεν επιτρέπει το Σύνταγμα (αρ.16). Αντίθετα, το μόνο που θα κάνει είναι να επανεξετάσει αν τα Κολέγια που έλαβαν τρεις μέρες πριν τις εκλογές την άδεια για τη λειτουργία τους πληρούν τα κριτήρια (υγειονομικά κατά κύριο λόγο…) που έθετε σχετικός νόμος του 2008. Οι νόμοι για τα Κ.Ε.Σ. είναι πλήρως συνδεδεμένοι με την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και τους διαχωρισμούς που συνεχώς μπαίνουν με στόχο τη διαίρεση του φοιτητικού σώματος, αλλά και τη δημιουργία διαφορετικών κατηγοριών εργαζομένων με μοναδικό κοινό στοιχείο την εργασιακή ανασφάλεια. Γι’ αυτό και η απάντησή μας δεν μπορεί να είναι συντεχνιακή, αλλά να προβλέπει την κατάργηση κάθε οικονομικού και εξεταστικού φραγμού που στέλνει τους φοιτητές στα Κολέγια, την κατάργηση κάθε ιδιωτικού φορέα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με ταυτόχρονη απορρόφηση των φοιτητών του στα δημόσια πανεπιστήμια, για τη δημιουργία ενός κοινού μετώπου φοιτητών δημοσίων πανεπιστημίων –σπουδαστών Κ.Ε.Σ.
Στον τομέα της εργασίας, ο νέος υπουργός εργασίας δεν προτίθεται να καταργήσει τους αντεργατικούς και αντι-ασφαλιστικούς νόμους των τελευταίων χρόνων, παρά μόνο να τροποποιήσει ορισμένες διατάξεις τους. Η πολιτική της κυβέρνησης σε αυτό τον τομέα άρχισε ήδη να αποδίδει καρπούς για τις επιχειρήσεις, αφού προφασιζόμενη τα έργα και τις ημέρες της ΝΔ, δηλώνει ότι αδυνατεί να υλοποιήσει τις προεκλογικές δεσμεύσεις της. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Λιμάνι του Πειραιά που, αν και κερδοφόρο, ιδιωτικοποιήθηκε, αφήνοντας μετέωρους εκατοντάδες εργαζόμενους. Αλλά και η συνολική εισοδηματική πολιτική ακολουθεί αυτή της ΝΔ: με την ακρίβεια να καλπάζει, η κυβέρνηση υποσχέθηκε αύξηση σε μισθούς και συντάξεις της τάξης των 0,03€ την ημέρα! Η ελαστική εργασία παραμένει η βασική μορφή εργασίας για όλους τους νέους. Η κατάργηση των stage στο δημόσιο , που προβλήθηκε ως εξυγίανση, αφήνει μετέωρους πλήθος εργαζόμενους, οι οποίοι μετά από μήνες αισχρής εκμετάλλευσης βρίσκονται άστεγοι. Την ίδια στιγμή, τα stage τείνουν να γίνουν «θεσμός» στον ιδιωτικό τομέα αφού επιτρέπουν στους εργοδότες , με την κάλυψη του νόμου, να διατηρούν τους εργαζόμενους κακοπληρωμένους, ανασφάλιστους και σε συνθήκες ελαστικών ωραρίων. Για όλα αυτά το μόνο που βρήκε να πει ο νέος πρωθυπουργός ήταν ότι «τα stage είναι κοινοτική οδηγία».
Οι παραπάνω κινήσεις σε εκπαίδευση και εργασία αποτελούν κομμάτια μιας ενιαίας διαδικασίας και έχουν διπλό στόχο. Αφενός , σε σχέση με τις σχολές την αυταρχικοποίηση του πλαισίου λειτουργίας των σχολών, την αναδιάρθρωση τους με στόχο την κερδοφορία του κεφαλαίου, την εντατικοποίηση των σπουδών με τελικό αποτέλεσμα όλων αυτών την πειθάρχηση του φοιτητικού κινήματος. Αφετέρου, σε σχέση με τους εργαζόμενους, είναι ξεκάθαρο ότι αποτελεί στρατηγικό στόχο της άρχουσας τάξης να ξεπεράσει τη δομική κρίση του παράλογου συστήματός της, φορτώνοντας τα βάρη εξ ολοκλήρου στους εργαζόμενους προκειμένου να μη μειωθεί ούτε εκατοστό η κερδοφορία των διάφορων τομέων του κεφαλαίου.
Παράλληλα, από τη δεύτερη κιόλας ημέρα διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, παρατηρήθηκε πρωτοφανής αστυνομοκρατία στα Εξάρχεια, με συνεχείς και καθημερινές εξακριβώσεις και πογκρόμ που τρομοκρατούν κατοίκους και περαστικούς, ασκώντας φυσική και ψυχολογική βία. Την ίδια μέρα έχανε τη ζωή του ο Μoχάμεντ Καμράν Ατιφ, 25χρονος Πακιστανός μετανάστης, που υπέστη βασανιστήρια και ανηλεή ξυλοδαρμό στο αστυνομικό τμήμα Νίκαιας μετά από σύλληψή του. Είναι πλέον σαφές ότι για μία κυβέρνηση που έχει σκοπό να συνεχίσει και να εμβαθύνει την επίθεση που συντελείται σε εκπαίδευση και εργασία τα τελευταία χρόνια, πρέπει να διασφαλίσει την κοινωνική άπνοια, να κινηθεί σύμφωνα με το δόγμα «ησυχία, τάξη, ασφάλεια». Ο υπουργός «προστασίας» του πολίτη είναι παλαιός γνώριμος στην επιβολή της καταστολής, αφού επί των ημερών του στο Υπ. Δημόσιας Τάξης της κυβέρνησης Σημίτη πέρασαν όλοι οι τρομονόμοι και οι διατάξεις για τις κάμερες παρακολούθησης. Η ωμή αστυνομική βία των πρώτων ημερών διακυβέρνησης αποτελεί το πρώτο δείγμα γραφής της ολομέτωπης επίθεσης στα εργατικά και νεολαιίστικα δικαιώματα που θα ακολουθήσει.
Η μόνη απάντηση που ταιριάζει στο σκηνικό που ετοιμάζουν είναι ένα νικηφόρο κίνημα που θα εμπλέξει εργαζόμενους-φοιτητές-μαθητές και θα αναγκάσει τα αστικά κόμματα, που υποτάσσονται μέχρι τελείας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να αποσύρουν τις αναδιαρθρώσεις ενώ θα αποσπάσει και νέες κατακτήσεις για το λαό. Ένα τέτοιο κίνημα μπορεί να προκύψει μόνο «από τα κάτω», βασιζόμενο δηλαδή στα ταξικά πρωτοβάθμια σωματεία των εργαζόμενων και στις Γενικές Συνελεύσεις των σχολών. Το φοιτητικό κίνημα αποτελεί υπόθεση όλων και μόνο οι γενικές συνελεύσεις προσφέρουν τις δομές εκείνες που επιτρέπουν την έκφραση όλων, χωρίς αντιπροσώπους
Αντ’ αυτού, οι καθεστωτικές παρατάξεις (ΔΑΠ,ΠΑΣΠ,ΠΚΣ,ΑΡ.ΕΝ.) προωθούν την επανασύσταση της Ε.Φ.Ε.Ε. (Εθνική Φοιτητική Ένωση Ελλάδος), η καθεμιά για τους λόγους της. Η νεκρανάσταση της Ε.Φ.Ε.Ε. σημαίνει ότι το υπουργείο παιδείας θα έβρισκε τον υπάκουο συνομιλητή που ψάχνει εδώ και χρόνια, ώστε να επιβάλλει τις συντηρητικές μεταρρυθμίσεις με την δήθεν νομιμοποίηση των φοιτητών. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στο κίνημα του 2006-2007, όταν οι μαζικές κινητοποιήσεις των φοιτητών είχαν στήσει στον τοίχο το υπουργείο, η τότε υπουργός Μαριέττα Γιαννάκου έψαχνε απεγνωσμένα (και μάταια) για τους αντιπροσώπους της ΕΦΕΕ ώστε να τους σύρει στο στημένο διάλογο της κυβέρνησης και του ΣΕΒ. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση και η πλειοψηφία των Μέσων Ενημέρωσης συκοφαντούσαν χυδαία το φοιτητικό κίνημα μιλώντας για «μειοψηφίες που κλείνουν τις σχολές», τη στιγμή που υπήρχαν αποφάσεις κατάληψης από τις γενικές συνελεύσεις 400 και πλέον σχολών. Εκείνη την περίοδο, οι φοιτητές τοποθετήθηκαν μέσω του Συντονιστικού Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων, το οποίο παρά τις αδυναμίες του και τις ελλείψεις του, αποτέλεσε ένα βήμα στην προσπάθεια για ενιαιοποίηση της δράσης του κινήματος.
Ζητήματα σχολής:
στη σχολή μας μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή αποτελεί η τροχιά της εντατικοποίησης στην οποία εδώ και καιρό έχει μπει το πρόγραμμα σπουδών μας, εφαρμόζοντας έτσι κατά γράμμα τις επιθυμίες της ΕΕ. Καθημερινά 4ωρα και 5ωρα εργαστήρια –χωρίς απουσίες και με αβέβαιη δυνατότητα αναπλήρωσης- σε συνδιασμό με εξαντλητικές παραδόσεις που προσπαθούν να καλύψουν μια συνήθως αχανή διδακτική ύλη συνθέτουν το παζλ της καθημερινότητας ενός μέσου φοιτητή της φαρμακευτικής. Και σα να μην έφτανε αυτό στην αρχή κάθε εξαμήνου καλούμαστε να καταβάλουμε ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό (χαρακτριστικό το παράδειγμα του 1ου έτους που το κόστος συνολικά αγγίζει τα 50 ευρώ) για τον εξοπλισμό των εργαστηρίων, κάτι που κανονικά θα έπρεπε να αναλαμβάνει το κράτος.

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Συμπληρώνονται αισίως 36 χρόνια από τη μεγαλειώδη λαική εξέγερση του Πολυτεχνείου και η περίοδος αυτή έχει σταθερά την ιδιομορφία να αποτελεί σημείο αναφοράς όλοι του πολιτικού φάσματος. Από τη μία τα αστικά κόμματα (Ν.Δ.-ΠΑ.ΣΟ.Κ.)αλλά και οι παρατάξεις τους στις σχολές (ΔΑΠ και ΠΑΣΠ) προσπαθούν να ενσωματώσουν μια γνήσια λαϊκή εξέγερση και να την ευνουχίσουν, μέσα από την απόπειρα να στερήσουν το επαναστατικό μήνυμα που μεταφέρει στις επόμενες γενιές το Πολυτεχνείο. Ταυτόχρονα, προσπαθούν να υποβαθμίσουν το στοιχείο της στήριξης που απολάμβανε η χούντα από την άρχουσα τάξη καθώς είναι αυτή η τάξη που εξυπηρετούν στο σήμερα μέσα στις σχολές αλλά και ευρύτερα στην κοινωνία. Από την άλλη, η Αριστερά προσπαθεί να καταστήσει επίκαιρο αυτό το μήνυμα αλλά ταυτόχρονα τα κοινοβουλευτικά τμήματα της αρνούνται να ασκήσουν κριτική για το ένοχο παρελθόν της. Πρόκειται για «μαύρες σελίδες» στην πορεία της Αριστεράς με το ΚΚΕ να καταγγέλλει, μέσω του τότε φοιτητικού του εκπροσώπου, την Αντι-ΕΦΕΕ, τον Ιανουάριο του 1974 τους αγωνιστές του πολυτεχνείου ως «προβοκάτορες της ΚΥΠ» ενώ την ίδια περίοδο το ΚΚΕ εσωτερικού είχε ανοίξει δίαυλο με τη χούντα για τη δημιουργία κοινοβουλίου.
Αντιλαμβανόμαστε ,συνεπώς, ότι κανείς δεν αποτελεί το μοναδικό φορέα της κληρονομιάς του Πολυτεχνείου και κανείς δεν δύναται να το καπηλευθεί και να μιλήσει εξ ονόματος του. Από τη μεριά μας, μένουμε μακριά από λογικές πολιτικού μνημόσυνου των αγώνων και προσέγγισης του Πολυτεχνείου σαν μια ακόμα εθνική εορτή που δήθεν προωθεί την κοινωνική ενότητα και ειρήνη. Επιθυμούμε να καταβάλλουμε προσπάθεια να παρακολουθήσουμε τα ιστορικά γεγονότα, να διδαχθούμε από αυτά και να μεταφέρουμε στο σήμερα, προσαρμόζοντας την ιστορική κληρονομιά της εξέγερσης του Πολυτεχνείου στις ανάγκες του σημερινού κινήματος.

ΕΤΣΙ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ ΤΩΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
• Να αποσυρθεί εδώ και τώρα ο αντιδραστικός Νόμος-Πλαίσιο.
• Καμία άδεια σε κολέγιο-ΚΕΣ, να παρθούν πίσω όσες δόθηκαν. Να σταματήσει κάθε διαδικασία νομιμοποίησης και ισοτίμησής τους. Όχι στην ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας 36/05.
• Κατάργηση των ΚΕΣ και κάθε μορφής ιδιωτικής μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Καμία σκέψη για αναθεώρηση του αρ. 16 ή παράκαμψής του.
• Καταγγέλλουμε και στεκόμαστε ενάντια σε κάθε προσπάθεια παραχάραξης και ενσωμάτωσης του περιεχομένου του φοιτητικού κινήματος. Ο αγώνας στα χέρια των φοιτητών, μακριά από λογικές γραφειοκρατικοποίησης του κινήματος.
• Ανατροπή του νόμου-πλαίσιο, καμία εφαρμογή διάταξής του, να αποσυρθεί ο εσωτερικός κανονισμός. Καμία σκέψη για αξιολόγηση σε κανένα τμήμα.
• Κάτω τα χέρια από το άσυλο, το άσυλο ανήκει σε όλο το λαό. Διεύρυνση του σε σχολεία και εργασιακούς χώρους. Όχι στην ποινικοποίηση των συλλογικών αγώνων και των μαχητικών πρακτικών του φοιτητικού κινήματος.
• Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση, Δημόσια και Δωρεάν για όλους.
• Ένα ενιαίο πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο, με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό.
• Κατάργηση της βάσης του 10. Ενιαίο 12χρονο σχολείο με κατάργηση των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ. Ελεύθερη πρόσβαση σ’ όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και στην έρευνα χωρίς ταξικούς, οικονομικούς και εξεταστικούς φραγμούς.
• Να αποσυρθούν οι ψηφισμένοι νόμοι για ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ, Αξιολόγηση, έρευνα και μεταπτυχιακά.
• Aπεμπλοκή της Ελλάδας από τον Κοινό Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΚΕΧΑΕ), μπλοκάρισμα της διαδικασίας της Μπολόνια, ανυπακοή στις κατευθύνσεις και οδηγίες της ΕΕ για την εκπαίδευση.
• Καμία σκέψη για αντιδραστικές αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών (αλυσίδες, πιστωτικές μονάδες, κλπ.) της σχολής μας.
• Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγκοινωνίες για όλους τους φοιτητές.
• 1400 Ευρώ κατώτατος μισθός, για να ζουν όλοι αξιοπρεπώς από μια και μόνο δουλειά. Όχι στο “πάγωμα” των μισθών και τη λιτότητα, να καταργηθεί το Σύμφωνο Σταθερότητας της ΕΕ.
• Απαγόρευση των απολύσεων, όχι στην περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων με πρόσχημα την κρίση.
• Μόνιμη, σταθερή, λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους. Όχι στην ανεργία και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας.
• Να καταργηθούν όλοι οι αντι-ασφαλιστικοί νόμοι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (Πετραλιά-Ρέππα-Σιούφα). Πλήρη και διευρυμένη ασφαλιστική και υγιειονομική κάλυψη όλων των εργαζομένων, καθώς και των νέων πτυχιούχων και ανέργων.
• Άμεση νομιμοποίηση των μεταναστών, να αποκτήσουν κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα. Άσυλο σε όποιον το ζητήσει. Όχι στο ρατσισμό και την ξενοφοβία. Όχι στο Σύμφωνο Μετανάστευσης της ΕΕ
• Να διαλυθούν τώρα ΜΑΤ και ειδικές δυνάμεις καταστολής, αφοπλισμός της αστυνομίας. Κατάργηση της χρήσης χημικών και δακρυγόνων. Να φύγουν οι χαφιεδοκάμερες από τους δρόμους.
• Κατάργηση των τρομονόμων της ΕΕ, καμία εφαρμογή τους. Κατάργηση της “ποινικοποίησης της κουκούλας” και των υπόλοιπων αυταρχικών διατάξεων που ψηφίστηκαν μετά το Δεκέμβρη.
• Καμία οικονομική επιβάρυνση των φοιτητών του τμήματος για τους εργαστηριακούς εξοπλισμούς. Δωρεάν διανομή αυτών από το τμήμα.
• Να σταματίσει τώρα αυτή η τρελή κούρσα της εντατικοποίησης. Δικαίωμα – τουλάχιστον μιας- απουσίας σε κάθε εργαστήριο που απαιτεί πάνω από 6 ώρες την εβδομάδα. Δυνατότητα αναπλήρωσης για τα υπόλοιπα.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:
• Συμμετοχή στις 3ημερες εκδηλώσεις του πολυτεχνείου
• Συμμετοχή στην παλαϊκή πορεία της τρίτης 17/11 στο πλευρό των φοιτητικών συλλόγων της χώρας
• Συμμετοχή του συλλόγου σε όποια εκπαιδευτική κινητοποίηση προκυρηχθεί στο διάστημα μέχρι την επόμενη γενική συνέλευση
• Νέα γενική συνέλευση του συλλόγου την Τρίτη 1/12