Δεκέμβρης 2008

Η δολοφονία του 15 χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου την 6η Δεκεμβρη 2008 αποτέλεσε την αφορμή για να ξεσπάσει η κοινωνική έκρηξη του Δεκέμβρη, μια τομή για τους εγχώριους κοινωνικούς αγώνες. Στις ρίζες τις έκρηξης αυτής βρίσκονται μια σειρά αγώνων των εργαζομένων και της νεολαίας απέναντι στις μεταρρυθμιστικές λογικές που προωθεί η κυβέρνηση, για το «μαύρο» μέλλον που μας ετοιμάζουν…
Στην συγκεκριμένη περίοδο όπου η παγκόσμια οικονομική κρίση βρίσκεται στο αποκορύφωμά της –με άμεσες συνέπειες: την εργασιακή και ασφαλιστική ανασφάλεια, την περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων, τον εργασιακό μεσαίωνα, την νεοφιλελεύθερη αντιμεταρρύθμιση, την ρατσιστική έξαρση, την εργοδοτική τρομοκρατία- το φοιτητικό κινήμα πρέπει ενεργοποιηθεί και να –αντι-δράσει επιθετικά, αγωνιζόμενο για τα δικαιώματά του.

Η εξέγερση του Δεκέμβρη ήταν η φυσική συνέχεια των κινημάτων για το ασφαλιστικό, για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και αποτελεί εφαλτήριο νέων αγώνων απέναντι στις κυβερνητικές πολιτικές που υποβαθμίζουν και χρησιμοποιούν τον άνθρωπο στο βωμό του καπιταλισμού.Η εξέγερση αυτή είχε πολύ σημαντικό χαρακτήρα εφόσον στάθηκε το πρώτο βήμα για τη συνένωση μαθητικού, φοιτητικού, εργατικού, κινήματος σε κοινό αγώνα απέναντι σε ένα σύστημα που οργανώνει απάνθρωπα όλες τις πτυχές της ζωής μας. Άλλωστε τα κινήματα που συγκροτούνται με μαζική συμμετοχή φορέων και συνελεύσεων, ειδικά όταν υιοθετούν οξυμένες μορφές πάλης (π.χ. καταλήψεις, διαδηλώσεις κλπ) είναι τα πιο απειλητικά για την κυβερνητική εξουσία.

Ο διαρκής εμπαιγμός, ο κυνισμός και η διαφθορά του πολιτικού συστήματος δημιούργησαν τον Δεκέμβρη που με την σειρά του ήρθε να εκφοβίσει και να εκβιάσει τους εκφραστές του πολιτικού συστήματος.
Στην κατεύθυνση περιορισμού της αμφισβήτησης που έχει ακολουθήσει την κινηματική αυτή έξαρση λοιπόν, η κυβέρνηση αντιδραστικοποιεί την πολιτική της για την τρομοκράτηση και πειθάρχηση του κινήματος, την καταστολή και απονομιμοποίησή του, προωθώντας νομοσχέδια για την κουκούλα στις διαδηλώσεις, ασκώντας πιέσεις για την άρση του πανεπιστημιακού ασύλου σε κάθε ευκαιρία, αλλά και με την ενίσχυση της παρουσίας της αστυνομίας και των δυνάμεων καταστολής.
Μπορούμε να παρατηρήσουμε μετά το Δεκέμβρη την ένταση της καταστολής και άμεσα. Πέρα από την κίνηση της κυβέρνησης να αυξήσει τον αριθμό των αστυνομικών και των δυνάμεων καταστολής, είναι πια καθημερινό φαινόμενο οι περιπολίες σε γειτονιές και η παρουσία δυνάμεων καταστολής σε περισσότερα κεντρικά σημεία. Ακόμα μπορούμε να δούμε την επιθετική τους στάση στις πορείες και άλλες κινητοποιήσεις, ενδεικτική της αντιδραστικής πολιτικής που προωθείται κεντρικά.

Παρά την επιθετική στάση της κυβέρνησης, το κίνημα του Δεκέμβρη έδειξε μια πρωτοφανή μαζικότητα και αλληλεγγύη μεταξύ των φορέων του. Τα πολιτικά χαρακτηριστικά που ανέπτυξαν οι εξεγερμένοι μαθητές ήταν πρωτοφανή, καθώς και η ενεργοποίηση μεταναστών, ανασφάλιστων εργαζομένων και ανέργων. Το φοιτητικό κίνημα αναζωπυρώθηκε και πρωτοστάτησε στα γεγονότα του Δεκέμβρη στρέφοντας τους πολιτικούς συσχετισμούς δύναμης προς το μέρος του. Αυτό επετεύχθη παρά την κατάπτυστη στάση των εκπροσώπων της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ, οι οποίοι κράτησαν ξεκάθαρα εχθρική στάση απέναντι στις φοιτητικές κινητοποιήσεις προσπαθώντας να μπλοκάρουν τις συλλογικές διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων που προωθούσαν τη ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος. Από την άλλη, εκτονωτικό ρόλο είχε η ΠΚΣ η οποία επιχείρησε να εγκλωβίσει την κοινωνική έκρηξη στα στενά κομματικά πλαίσια που έθεσε η γραφειοκρατική ηγεσία του ΚΚΕ.
Παράλληλα με τα παραπάνω, πρέπει να κάνουμε σαφές ότι δεν αγνοούμε τις ανεπάρκειες του Δεκέμβρη και των πολιτικών δυνάμεων που συμμετείχαν σε αυτόν. Το κυριότερο ζήτημα ήταν η αδυναμία να μετουσιωθεί η αυθόρμητη λαϊκή οργή σε συνειδητή πολιτική δράση η οποία θα συγκροτούσε ένα μαζικό, διαρκές λαϊκό κίνημα σε ριζοσπαστική κατεύθυνση. Σε αυτά τα πλαίσια ασκούμε την αυτοκριτική μας καθώς παρά τη συνεπή παρουσία μας σε αγωνιστικές διαδικασίες δεν κατορθώσαμε να χαράξουμε την κατάλληλη στρατηγική που θα προσέδιδε ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά στα υποκείμενα του Δεκέμβρη και θα δημιουργούσε τις αναγκαίες επαναστατικές δομές.
Συνεπώς, δεν αποθεώνουμε το Δεκέμβρη αλλά διδασκόμαστε από αυτόν και προετοιμάζουμε τη δράση μας για τους νικηφόρους αγώνες του αύριο.