Κράτος και Κεφάλαιο οι μόνοι Τρομοκράτες

Ζούμε σε μία περίοδο όπου το κίνημα δίνει εντονότατες μάχες προκειμένου να μπορέσει να βγει νικηφόρο μέσα από την οικονομική κρίση που έχει δημιουργηθεί για μια ακόμα φορά και που οφείλεται στις τερατώδης αντιφάσεις που προϋποθέτει ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Προφανώς το κράτος, ένας στημένος διαιτητής μεταξύ εκμεταλλευτών και εκμεταλλευόμενων, στην προσπάθειά του να καταστείλει αυτόν τον αγώνα, εξαπολύει εναντίον του όλες τις δυνάμεις καταστολής που διαθέτει.
Η καταστολή του κινήματος μπορεί να είναι τόσο πνευματική όσο και σωματική. Στην πρώτη περίπτωση, τα ΜΜΕ με την πολύτιμη ικανότητά τους να επηρεάζουν την κοινή γνώμη, χρησιμοποιούνται προκείμενου να αποπροσανατολίζουν τους πολίτες από θέματα ύψιστης σημασίας, να παρουσιάζουν αντεργατικά μετρά που προωθούν οι κυβερνήσεις αλλά και αντισυνταγματικές αναθεωρήσεις που αφορούν την παιδεία ως αναγκαίο κακό, να δυσφημούν το κίνημα λέγοντας ότι είναι σαφώς ένα πολύ επικίνδυνο μέρος για να βρίσκεται κάποιος αφού ούτε λίγο ούτε πολύ, απαρτίζεται από τρομοκράτες και γενικά να προσπαθούν να διατηρήσουν τον κόσμο σε αδράνεια. Ιδιαίτερα δε σε περιόδους όπως αυτή της εξέγερσης του περασμένου Δεκέμβρη, τα ψέματα και η λασπολογία τους θα μπορούσαν με εξαιρετική επιείκεια να χαρακτηριστούν εξοργιστικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού, αποτελεί το αλλοιωμένο ως προς τον ήχο βίντεο που προβλήθηκε από τον σταθμό Mega και στο οποίο φαίνεται η δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό Κορκονέα έχοντας προσθέσει όμως ήχους συγκρούσεων κάνοντας μια απαράδεκτη απόπειρα να δικαιολογήσουν τον δολοφόνο. Τα ΜΜΕ πάντως δεν περιορίστηκαν μόνο σε αυτό αφού την στιγμή που το κίνημα μιλούσε για ζωές που χάνονται καθημερινά εξ αιτίας αυτού του παράλογου συστήματος, εκείνα προτιμούσαν να ασχολούνται με σπασμένες βιτρίνες.
Είναι όμως γεγονός πως ότι ξεφύγει από την κεραία της τηλεόρασης, το κράτος θα προσπαθήσει να το προλάβει με τις αστυνομικές του δυνάμεις. Δεν είναι λίγες οι φόρες όπου το εργατικό και το φοιτητικό κίνημα στην προσπάθεια τους να διεκδικήσουν θεμελιώδη δικαιώματα τους, εμποδίζονται με βίαιο τρόπο από την αστυνομία. Ας μην ξεχνάμε τις άγριες συλλήψεις αθώων φοιτητών του κινήματος 06-07 την χρήση χημικών έναντι αγροτών τον περασμένο Γενάρη ή ακόμη τον ξυλοδαρμό συνταξιούχων από άντρες των ΜΑΤ επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ κ.α. Με την χρήση λοιπόν χημικών, σωματικής βίας, αλλά και παρανομών συλλήψεων να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του προγράμματος προστασίας του πολίτη, η Ελληνική Αστυνομία φροντίζει εδώ και χρόνια να τιμωρεί όσους διεκδικούν μια καλύτερη κοινωνία και να τρομοκρατεί τους υπόλοιπους πολίτες δίνοντας τους έτσι μια ακόμη αφορμή για να αποποιηθούν των ευθυνών τους ως πολίτες και να παραμείνουν αδρανείς. Το ερώτημα λοιπόν είναι, αν θα υποκύψει ο καθένας από εμάς σε αυτόν τον κρατικό εκβιασμό.