Φαρμακοποιός "Τραυματίας Πολέμου"

Πριν από 2 μήνες περίπου, ψηφίστηκε απ΄τη Βουλή το πολυνομοσχέδιο του Α.Λοβέρδου για την υγεία με τίτλο "Διαρθρωτικές αλλαγές στο σύστημα υγείας και άλλες διατάξεις".Μεταξύ άλλων εμπεριέχει και τις ακόλουθες "καινοτομίες":

 Αρνητική λίστα φαρμάκων. Πληθώρα φαρμάκων (μεταξύ των οποίων depon, otrivin, voltaren gel, φάρμακα για τη φλεβική ανεπάρκεια των κάτω άκρων κ.α., ουσιαστικά φάρμακα ευρείας κατανάλωσης) πλέον δεν χορηγούνται δωρεάν στους ασθενείς, καθώς δεν δικαιολογείται η παροχή τους απ' τα ταμεία ασφάλισης του κράτους.
 Η εισαγωγή του rebate. Η ανταπόδοση κάποιου ποσοστού από το κέρδος του φαρμακοποιού στα ταμεία, για να συνεχιστεί να υπάρχει σύμβαση μεταξύ αυτών των 2 φορέων.
 Πτώση της αγοραστικής τιμής των φαρμάκων (ενδεικτικά 20%) καθώς και καθιέρωση των γεννοσήμων φαρμάκων, δηλαδή αντιγράφων φαρμάκων, που περιέχουν την ίδια δραστική ουσία με το πρωτότυπο, με τον κίνδυνο μειωμένης αποτελεσματικότητας (εξαιτίας χειρότερης ποιότητας).
 Πλήρης απελευθέρωση του ωραρίου.

Αλλαγές όπως αυτές, ίσως φαίνονται ήπιες με την πρώτη ματιά , όμως εμβαθύνοντας περισσότερο εξάγουμε εύκολα έως και καταστροφικά συμπεράσματα για το μέλλον του μικρού ατομικού φαρμακείου και της δημόσιας υγείας. Βλέποντας με μια πιο κριτική ματιά τα παραπάνω , εξάγουμε αρχικά το συμπέρασμα πως το κράτος, με τις αρνητικές λίστες φαρμάκων , προσπαθεί να περικόψει τα έξοδα του ,ενώ συγχρόνως αποποιείται περεταίρω των ευθυνών του προς τη δημόσια υγεία. Μια τέτοια στάση λοιπόν οδηγεί στην απόσβεση του δημοσίου χαρακτήρα της φαρμακευτικής περίθαλψης, ενώ συγχρόνως ο ασφαλισμένος επωμίζεται την πλήρη οικονομική επιβάρυνση για την απόκτηση των αναγκαίων φαρμάκων.

Μείζον ζήτημα αποτελεί η αυθαίρετη επιβολή του rebate. Λόγω της αδικαιολόγητης κακοδιαχείρισης του χρηματικού πλούτου των ταμείων , δημιουργήθηκαν τεράστια ελλείμματα , που οδήγησαν στην ανικανότητα των τελευταίων, να καταβάλλουν στα φαρμακεία τα οποιαδήποτε "χρωστούμενα". Το έλλειμμα αυτό που σε βάθος χρόνου γιγαντώθηκε , κρίνεται πλέον αντιστρέψιμο μόνο με την εφαρμογή ενός τόσο αυταρχικού μέτρου. Το κράτος, ως σύγχρονος ιεροεξεταστής, καταδικάζει τον φαρμακοποιό σε "παράνομη" καταβολή του ίδιου του τού μόχθου για να
"ξελασπώσει" κάθε πραγματικός υπαίτιος της χρεοκοπίας.

Σε ότι αφορά τις τιμές των φαρμάκων, οφείλουμε να επισημάνουμε πως οι σημερινές τιμές τους στη χώρα μας όχι απλά δεν προσεγγίζουν το μέσο όρο της Ευρώπης,
αλλά ακουμπούν τα κατώτερα όρια. Παρατηρείται η
πτώση 10-20% των τιμών αυτών και απόρροια τούτου
είναι η κατακόρυφη πτώση της δραστικότητας και της ποιότητας των φαρμάκων καθώς η αγορά μας πλέον κατακλύζεται από γεννόσημα φάρμακα «μαϊμού».

Είναι λοιπόν δίκαιο ο κάθε πολίτης, πέραν της τριτοκοσμικής οδύσσειας που περνάει για να προμηθευτεί τα αναγκαία γι αυτόν φάρμακα , να επιβαρύνει τον οργανισμό του με ουσίες που η αποτελεσματικότητα τους είναι αβέβαιη;

Επίσης λόγω των χαμηλών αυτών τιμών παρατηρείται ένα φαινόμενο αισχροκέρδειας , όταν ελληνικές φαρμακαποθήκες παίρνουν φάρμακα απ' τις διεθνείς εταιρείες στην Ελλάδα και αντί να τα διοχετεύουν σε φαρμακεία και σε ασθενείς, τα μεταπωλούν στο εξωτερικό σε πολλαπλάσιες τιμές, πράγμα που οδηγεί σε μεγάλες ελλείψεις βασικών φαρμάκων στο ελληνικό σύστημα υγείας.

Τέλος ας μην ξεχνάμε την πρωτοφανή αυτή και σίγουρα μεγαλόψυχη επιστροφή στο ωράριο σκλαβιάς. Ενώ σε κάθε κράτος οι πολίτες επιδιώκουν και κατοχυρώνουν το 35ωρο, η κυβέρνηση επιβάλλει ένα εξαντλητικό ωράριο το οποίο περιλαμβάνει περίπου 55 εργάσιμες ώρες την εβδομάδα. Αποτέλεσμα ενός τέτοιου μέτρου είναι η ανάπτυξη της ανισόμετρης ανταγωνιστικότητας μεταξύ των μικρών και των μεγάλων φαρμακείων, εφόσον τα μεγαλύτερα μπορούν να μισθώσουν περισσότερους υπαλλήλους και να ανταπεξέλθουν σ' αυτό το ωράριο.
Συνεπώς τα μικρότερα δε θα αντέξουν την πίεση και θα οδηγηθούν στον αφανισμό.

Κάνοντας έναν απολογισμό καταλήγουμε πως όλα τα παραπάνω νομοθετούνται και εφαρμόζονται με κυρίαρχο στόχο την συστηματική και εν τέλει πλήρη απόσυρση του δημοσίου απ' την υγεία. Δούρειος ίππος για την επίτευξη αυτού, θα είναι τελικά το κλείσιμο των μικρών φαρμακείων (τα οποία εφόσον πλέον δεν πληρώνονται από τα ταμεία ενώ όμως είναι υποχρεωμένα να καλύπτουν άμεσα τα λειτουργικά τους έξοδα, οδεύουν στη βέβαιη χρεοκοπία) και η επικράτηση στην αγορά των πολυκαταστημάτων- φαρμακείων.

Φυσικά αυτή η σφοδρή επίθεση της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ στον κλάδο των φαρμακοποιών έχει ένα σαφές πολιτικό νόημα, υπηρετεί μια συγκεκριμένη πολιτική επιλογή τόσο αυτής όσο και των προηγούμενων κυβερνήσεων της χώρας και δεν είναι μια «ξενόφερτη» επιλογή που επιβλήθηκε από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Εντάσσεται στην οργανωμένη και συστηματική προσπάθεια αποδόμησης της ελληνικής κοινωνίας. Στην προσπάθεια του κεφαλαίου και των εκφραστών του για τον ολοκληρωτικό έλεγχό της και την επικράτηση του σε κάθε πτυχή της ανθρώπινης καθημερινότητας.

Το μόνο που μπορεί να μας σώσει απ' αυτή την κατάσταση είναι η οργανωμένη πάλη. Πάλη για την κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στο χώρο της υγείας και του φαρμάκου και τη διεκδίκηση ενός ενιαίου δημοσίου συστήματος υγείας. Να γίνουμε η κρίση τους!