Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Έχουν περάσει έξι μήνες από τις εκλογές του Οκτωβρίου και μέχρι στιγμής η πολιτική της νέας κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο θέμα των προσφύγων ουδόλως απέχει από τα έργα της προηγούμενης. Οι επιθέσεις εναντίον τους συνεχίζονται με πρωτόγνωρη ένταση και αγριότητα έχοντας λάβει πια διαστάσεις πογκρόμ, με εκτεταμένες επιχειρήσεις-σκούπα σε διάφορους χώρους μαζικής διαμονής και συνάθροισης μεταναστών, καθώς και με εμπρησμούς σε προσφυγικούς καταυλισμούς, όπως αυτός της Πάτρας. Τα κρατητήρια όλης της χώρας έχουν γεμίσει με μετανάστες οι οποίοι εκτός από τις άθλιες συνθήκες κράτησης βιώνουν και την άγρια καταστολή και βία. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τη δολοφονία του Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ ύστερα από ξυλοδαρμό του από αστυνομικούς του Α.Τ. Νίκαιας στο σπίτι του και στη συνέχεια από τα βασανι στήρια στο τμήμαΗ Ελλάδα μάλιστα, όντας το ανατολικό σύνορο της Ευρώπης, συνέβαλε τα μέγιστα στην πολιτική απόφαση του συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη δημιουργία κοινού σώματος λιμενοφυλακής και σώματος άμεσης επέμβασης στα σύνορα των κρατών-μελών. Καθημερινά πλέον εξαπολύονται με τη συνδρομή και της ευρωπαϊκής υπηρεσίας φύλαξης Frontex, η οποία ευθύνεται για τον πνιγμό εκατοντάδων μεταναστών στη Μεσόγειο, επιχειρήσεις εναντίον άοπλων και εξαθλιωμένων ανθρώπων που προσπαθούν να περάσουν στη χώρα μας. Όσοι καταφέρουν να επιζήσουν και συλλαμβάνονται είτε στέλνονται πίσω είτε μεταφέρονται σε στρατόπεδα κράτησης όπως αυτά της Παγανής Λέσβου, της Χίου, της Σάμου, της Ρόδου, της Εύβοιας, του Έβρου. Στα κέντρα υπάρχουν κρατούμενοι διαφορετικών ταχυτήτων : όσοι επιθυμούν να υποβάλλουν αίτηση για τη χορήγηση ασύλου κρατούνται ‘’παραδειγματικά’’ και ‘’τιμωρητικά’’ για τρεις μήνες (η Ελλάδα έχει το χαμηλότερο ποσοστό χορήγησης ασύλου στην Ευρώπη), ενώ οι υπόλοιποι αφού καταχωρηθούν στο σύστημα Eurodac απελευθερώνονται σε συντομότερο χρονικό διάστημα με ένα χαρτί διοικητικής απέλασης που τους υποχρεώνει να εγκαταλείψουν τη χώρα μέσα σε ένα μήνα.
Ιδιαίτερα το κέντρο κράτησης αλλοδαπών της Μυτιλήνης έχει επανειλημμένως καταγγελθεί για κακομεταχείριση των κρατουμένων σε εκθέσεις και ανακοινώσεις διεθνών οργανισμών που ασχολούνται με θέματα προσφύγων. Υπάρχουν μάλιστα ηχητικά ντοκουμέντα εκκλήσεων από πρόσφυγες που ζητούν προστασία καθώς μετά από κάθε καταγγελία ζουν ένα εφιάλτη χειρότερο από πριν. Παρ’ όλα αυτά η αστυνομική διοίκηση συνεχίζει να υποστηρίζει με θράσος ότι κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει την αστυνομία για κακομεταχείριση. Στο ίδιο παιχνίδι παραπλάνησης συμμετέχουν και οι ιατροδικαστές οι οποίοι συγκαλύπτουν τα εγκλήματα αυτά κάνοντας ψευδείς γνωματεύσεις.
Αποκορύφωμα όλων αυτών αποτελεί η κατάθεση του νομοσχεδίου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για την ιθαγένεια και την ψήφο των μεταναστών, το οποίο εναρμονίζεται με τη συνθήκη Σένγκεν και διαμορφώνει μια πλήρως αντιμεταναστευτική πολιτική μιας Ευρώπης-φρούριο για τους μετανάστες. Η κυβέρνηση πιστή στην αρχική της φιλοσοφία καθιστά ακόμη μικρότερη τη μειοψηφία που θα έχει πρόσβαση στην ιθαγένεια. Έτσι για όσα παιδιά έχουν γεννηθεί ή μεγαλώσει στο ελληνικό κράτος και είναι κάτω των 18 ετών απαραίτητη προϋπόθεση είναι η νομιμότητα και των δύο γονέων επί μία πενταετία καθώς και η επιτυχής (!!!) φοίτηση σε έξι συνολικά τάξεις του ελληνικού σχολείου. Για όσους έχουν κλείσει τα 18 τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα καθώς θα πρέπει να περιμένουν δύο χρόνια από την υποβολή αίτησης ώστε να εξακριβωθεί ότι δεν αποτελούν κίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια !!!
Η εξασφάλιση της νομιμότητας και από τους δύο γονείς αφήνει εκτός της διαδικασίας τη συντριπτική πλειοψηφία των δικαιούχων καθώς οι μετανάστες και οι μετανάστριες που έχουν εκπέσει της νομιμότητας ή βαρύνονται από εκκρεμότητες ή δεν είχαν καμιά ευκαιρία νομιμοποίησης ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες. Χαρακτηριστική αυτού του κλίματος είναι η δήλωση Ραγκούση για 140.000 μετανάστες και μετανάστριες που έχασαν τα τελευταία 2 χρόνια τα χαρτιά τους γιατί οι εργοδότες τους έκλεβαν τα ένσημα. Από την άλλη η επιτυχής φοίτηση στο ταξικό και εθνοκεντρικό σχολείο θα οδηγήσει στην απόρριψη πολλών παιδιών, ενώ το να μην αποτελεί κίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια σημαίνει σιωπή απέναντι σε κάθε είδους αστυνομική βία και αυθαιρεσία.

Για την πολιτογράφηση απαιτείται το χαράτσι των 1000 ευρώ (το πιο ακριβό παράβολο στην ΕΕ) ενώ η χρονική προϋπόθεση νόμιμης παραμονής αυξάνεται στα 7 ή και στα 8 χρόνια ανάλογα με το πόσο «παλιός» ή «νέος» είναι ο μετανάστης και η μετανάστρια. Οι αιτούντες θα υποχρεώνονται σε ειδικά τεστ ελληνικής γλώσσας, ιστορίας και πολιτεύματος από την επιτροπή πολιτογράφησης, ενώ θα πρέπει να έχουν καθαρό ποινικό μητρώο και από πλημμελήματα, στα οποία εντάσσεται «η αντίσταση κατά της αρχής!!!» και «η εξασφάλιση καταλύματος για μετανάστη ή μετανάστρια χωρίς χαρτιά» (ποινικοποίηση δηλαδή της αλληλεγγύης). Για την υποβολή υποψηφιότητας στα δημοτικά συμβούλια προστέθηκε ως προϋπόθεση «η επαρκής γνώση της ελληνικής γλώσσας».
Το νομοσχέδιο λοιπόν του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ενώ εμφανίζεται σαν μια μεγάλη ‘’αλλαγή σελίδας’’ από τις πολιτικές του παρελθόντος, στην πράξη δεν κάνει τίποτα άλλο από το να διασπά παραπέρα τους μετανάστες σε ‘’νόμιμους’’ και ‘’παράνομους’’ δίνοντας στους πρώτους συμβολικά δικαιώματα και στους δεύτερους απελάσεις και διώξεις. Ο διαχωρισμός αυτός θα γίνεται εμφανής σε κάθε πτυχή της καθημερινής του ζωής καθώς οι ‘’παράνομοι’’ θα αποτελούν εύκολο στόχο για χειραγώγηση και εκμετάλλευση. Λόγω της επισφαλούς θέσης στην οποία θα βρίσκονται θα αδυνατούν να διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες εργασίας και η συνδικαλιστική τους δράση θα είναι ποινικοποιημένη. Έτσι θα αναγκάζονται να εργάζονται σε άθλιες συνθήκες, ανασφάλιστοι με εξευτελιστικές αμοιβές και σε απάνθρωπα ωράρια.Και ενώ το ΛΑ.Ο.Σ. με θράσος μιλάει για ‘’αλλοίωση του εκλογικού σώματος’’ και υποκριτικά απαιτεί δημοψήφισμα, η δήλωση του Σαμαρά για νομοσχέδιο που κινείται σε καλή κατεύθυνση είναι επιεικώς απαράδεκτη και προκλητική.
Παράλληλα με τα όσα βιώνουν οι μετανάστες σε όλη τη χώρα από τον κρατικό, μηχανισμό, έρχονται αντιμέτωποι και με το κλίμα ρατσισμού και εθνικισμού και από την πλευρά των ίδιων των πολιτών. Για τη στάση τους αυτή μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρουν τα Μ.Μ.Ε και τα <<αγαπημένα τους παιδιά>>, οι πολιτικοί και ιδεολογικοί δηλαδή αρχηγοί της άκρας δεξιάς όπως ο Καρατζαφέρης, ο Πλεύρης , ο Άδωνης Γεωργιάδης και ο Μάκης Βορίδης οι οποίοι μάλιστα τον τελευταίο καιρό με ικανοποίηση βλέπουν τα ποσοστά τους στις εκλογές, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε εθνικό επίπεδο, να εκτοξεύονται.

Την επιτυχία τους αυτή συμπληρώνει και η στρατολόγηση νέων μελών στις ακροδεξιές οργανώσεις τύπου <<Χρυσή Αυγή>>(Μιχαλολιάκος), <<Μαύροι Κρίνοι>>, <<Αυτόνομοι Εθνικιστές>>, <<Εθνική Συμμαχία>>(Μιχαλόπουλος), <<Ελληνικό Μέτωπο>>(Βορίδης) που έχουν τις ρίζες τους στη χούντα και που είτε οι ίδιοι ίδρυσαν είτε υποστηρίζουν.
Όλοι μαζί προσπαθούν λοιπόν να μας πείσουν ότι οι μετανάστες αποτελούν τον υπ ’αριθμόν ένα δημόσιο κίνδυνο φορτώνοντας τους κάθε μικροληστεία και κάθε εγκληματική ενέργεια. Και ενώ σύμφωνα με μελέτες του Πανεπιστημίου Αθηνών η έστω και μικρή ευημερία της ελληνικής κοινωνίας την τελευταία 10ετία οφείλεται στην υπερεκμετάλλευση των ανθρώπων αυτών, συνεχίζουν να διατυμπανίζουν ότι κλέβουν θέσεις εργασίας από τους Έλληνες δημιουργώντας την ανεργία. Υποστηρίζουν επίσης ότι η ένταξή τους στην ελληνική κοινωνία θα αλλοιώσει τον πολιτισμό και τα θρησκευτικά μας πιστεύω και παρουσιάζουν τους εαυτούς τους ως εθνοσωτήρες που θα διασφαλίσουν την ησυχία, την τάξη και την ασφάλεια απαλλάσσοντάς την κοινωνία από τους μετανάστες.

Τα φασιστοειδή αυτά βέβαια δεν αρκούνται μόνο στα λόγια αλλά περνούν και σε πράξεις αναλαμβάνοντας να αποτελειώσουν το έργο της καταστολής και της κρατικής βίας ώστε να <<καθαρίσουν>> την ελληνική κοινωνία. Αναρίθμητοι είναι οι εμπρησμοί σε στέκια και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους αλλά και οι δολοφονικές επιθέσεις σε μετανάστες, σε αγωνιστές της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και σε αντιεξουσιαστές για τις οποίες φυσικά η αστυνομία αδιαφορεί αποκαλύπτοντας έτσι τη στενή σχέση της με το παρακράτος. Θυμόμαστε καλά τη δολοφονική απόπειρα εναντίον του αγωνιστή Δ. Κουσουρή το 1998 και κατά τη διάρκεια του πανεκπαιδευτικού κινήματος ενάντια στους νόμους του Αρσένη από τον πρώην υπαρχηγό της Χρυσής Αυγής Περίανδρο (Α. Ανδρουτσόπουλο) ο οποίος ενώ είχε από την αρχή κατονομαστεί κατάφερνε επί χρόνια να διαφεύγει της σύλληψής του εξ αιτίας της αδράνειας της αστυνομίας και αφού καταδικάστηκε η ποινή του μειώθηκε από 21 σε 12 μόλις χρόνια φυλάκισης. Άλλες φορές πάλι καλλιεργώντας το φόβο σε τοπικές κοινωνίες όπως στον Άγιο Παντελεήμονα και στην Πάτρα οργανώνουν <<επιτροπές αγανακτισμένων κατοίκων>> οι οποίες αποτελούν την κάλυψή για τις κτηνώδεις επιθέσεις τους απέναντι στους μετανάστες.

Ωστόσο παρά την τρομολαγνία που προωθείται από το κράτος, τα ΜΜΕ και τους φασίστες πρέπει να καταστεί σαφές ότι οι μετανάστες αποτελούν το πιο εξαθλιωμένο κομμάτι της κοινωνίας και υφίστανται την πιο άγρια καταστολή ώστε να παραμείνουν υποχείριο του ελληνικού κεφαλαίου που τους θέλει ανίσχυρους και ανίκανους να προβάλουν την παραμικρή αντίσταση. Χρειάζονται λοιπόν την αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη μας προκειμένου να ενταχθούν πρωτίστως στην κοινωνία και έπειτα σε ένα ενιαίο εργατικό κίνημα που θα αγωνιστεί ενάντια στο οικονομικό και κοινωνικό σύστημα και την περιστολή των κοινωνικών μας ελευθεριών.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου